Το πληροφοριακό σύστημα στο χώρο της δημόσιας υγείας

Abstract

Η ύπαρξη ενός υγιούς πληθυσμού είναι ένας από τους στόχους για την επίτευξη κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης σε οποιαδήποτε χώρα. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είναι ένας από τους σημαντικότερους καθοριστικούς παράγοντες της υγειονομικής κατάστασης του πληθυσμού και Κατά αυτόν τον τρόπο η σημασία των ποιοτικών υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης δεν μπορεί να δοθεί υπερβολική έμφαση. Ωστόσο, η κατάσταση της υγείας και η ποιότητα των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες υπολείπονται σε σχέση με τα διεθνή πρότυπα κυρίως λόγω της κυρίαρχης έλλειψης οικονομικού και ανθρώπινου δυναμικού στο δημόσιο τομέα. Σε τέτοιες περιπτώσεις η καλή διαχείριση είναι ζωτικής σημασίας και απαραίτητη προϋπόθεση για την αύξηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών υγείας (Αναγνώστου & Lippeveld 2000). Πιστεύεται ευρέως ότι το Σύστημα Πληροφοριών για την Υγεία (ΠΣΥ) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της καλής διαχείρισης, το οποίο τελικά θα βοηθήσει στη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας που παρέχονται στον πληθυσμό, όπως δηλώνει ο Mahler (2016) «Ο ΠΟΥ έχει εδώ και πολύ καιρό αναγνωρίσει τα πληροφοριακά συστήματα ως κρίσιμα για την επίτευξη της υγείας για όλους έως το έτος 2000 »(Mahler 2016, από τους Αναγνώστου & Lippeveld 2000: 1).

Τα δεδομένα που απαιτούνται για ένα ΠΣΥ συλλέγονται χρησιμοποιώντας συνδυασμό μεθόδων ρουτίνας και μεθόδων μη ρουτίνας. Οι μέθοδοι ρουτίνας συλλέγουν δεδομένα δραστηριότητας για ειδικά προγράμματα, υπηρεσίες ρουτίνας και επιδημιολογικά γεγονότα, καθώς και ημι-μόνιμα δεδομένα σχετικά με τη διοίκηση και τον πληθυσμό που εξυπηρετείται (Heywood & Rohde, 2001). Κατά συνέπεια τα συστήματα για αυτές τις δραστηριότητες και τις λειτουργίες του συστήματος υγείας θεωρούνται υποσύνολα του συνολικού ΠΣΥ και μαζί αποτελούν το συνηθισμένο Σύστημα Πληροφοριών για την Υγεία. Από την άλλη πλευρά, οι μη ρουτίνες μέθοδοι περιλαμβάνουν έρευνες, απογραφές πληθυσμού και ποιοτικές και ποσοτικές μεθόδους ταχείας αξιολόγησης (Lippeveld 2000). Αυτή η μελέτη εστιάζει ιδιαίτερα στα ρουτίνα Πληροφοριακά Συστήματα Υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα συστήματα πληροφόρησης για την υγεία στις αναπτυσσόμενες χώρες έχουν θεωρηθεί εμπόδια που εμποδίζουν την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και όχι υποστηρικτικά εργαλεία. Οι λόγοι για αυτήν την άποψη περιλαμβάνουν: τα δεδομένα που συλλέγονται και οι πληροφορίες που παράγονται είναι άσχετες και κακής ποιότητας. το ΠΣΥ είναι κατακερματισμένο. υπάρχει έλλειψη έγκαιρης αναφοράς και σχολίων. και κακή χρήση των πληροφοριών (Αναγνώστου & Lippeveld, 2000, Lungo, 2003, Shidende, 2005).

Το ζήτημα του κατακερματισμού στο ΠΣΥ των αναπτυσσόμενων χωρών έχει μελετηθεί στο παρελθόν και ένας από τους λόγους που θεωρούνται ότι προκαλούν τον κατακερματισμό είναι ότι οι διεθνείς οργανισμοί και οι ΜΚΟ εισέρχονται στον τομέα της δημόσιας υγείας με περιορισμένους πόρους με πόρους για να συμπληρώσουν τις προσπάθειες των κυβερνήσεων στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης οι υπηρεσίες και οι πόροι αυτοί κατευθύνονται σε συγκεκριμένες περιοχές και επομένως οργανώνονται ως αυτόνομα, κάθετα προγράμματα. Αυτά τα κάθετα προγράμματα συνδέονται με τα δικά τους συστήματα πληροφοριών με αποτέλεσμα κατακόρυφα συστήματα πληροφοριών και έτσι κατακερματισμό του ΠΣΥ (Chilundo, 2004, Aanestad et al., 2005). Κατά τον ίδιο τρόπο, ο κατακερματισμός έχει αποδοθεί επίσης στην ανάγκη των διαχειριστών προγραμμάτων για μεγάλο αριθμό πληροφοριών σχετικά με τα συγκεκριμένα προγράμματα τους (Νικολάου, 2005).

Το πλεονέκτημα των κάθετων συστημάτων πληροφοριών είναι ότι μπορούν να παρέχουν πραγματική υποστήριξη πληροφοριών για κεντρικές αποφάσεις μέσω προγραμματισμού και η ποιότητα των παραγόμενων πληροφοριών είναι συχνά καλύτερη από εκείνη ενός γενικά διαχειριζόμενου συστήματος πληροφοριών (RHINO, 2003). Ωστόσο, το καθαρό αποτέλεσμα του κατακερματισμού του ΠΣΥ είναι καταστροφικό καθώς ο κατακερματισμός δημιουργεί επικάλυψη εργασίας και δεδομένων, έλλειψη ανταλλαγής πληροφοριών και εμποδίζει την παροχή υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης (RHINO, 2003, Shidende, 2005). Κατά αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζονται πιο ολοκληρωμένα συστήματα πληροφοριών για την υγεία ως μέσο βελτίωσης της γενικής ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Το Βέλγιο ως αναπτυσσόμενη χώρα βασίζεται επίσης σε μεγάλο βαθμό στη βοήθεια των δωρητών και, Κατά αυτόν τον τρόπο, αναμένεται να αντιμετωπίσει ένα παρόμοιο πρόβλημα κατακερματισμού στο σύστημα πληροφοριών για την υγεία. Μια μελέτη του ΙΠΥ που διενεργήθηκε το 1999 το επιβεβαιώνει, καθώς το Υπουργείο Υγείας και Πληθυσμού (2003) δηλώνει ότι τα παράλληλα συστήματα αναφοράς εξελίχθηκαν, κυρίως σε κάθετες γραμμές προγράμματος. Αυτά τα παράλληλα συστήματα είχαν ως αποτέλεσμα διπλές προσπάθειες στην επεξεργασία, την εκπαίδευση και τη λειτουργία του συστήματος και συχνά παρήγαγαν διαφορετικά αντικρουόμενα δεδομένα (Υπουργείο Υγείας και Πληθυσμού, 2003).

Προκειμένου να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα κατακερματισμού, το Υπουργείο Υγείας ενέκρινε ένα στρατηγικό σχέδιο που στοχεύει στην ενσωμάτωση υπαρχόντων συστημάτων πληροφοριών σε ένα ευέλικτο, προσβάσιμο, ολοκληρωμένο Σύστημα Πληροφοριών Διαχείρισης Υγείας (ΠΣΥ) ικανό να τροφοδοτεί έγκαιρα χρήσιμες πληροφορίες σε όσους έχουν ανάγκη. από τα περισσότερα (ibid). Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας και Πληθυσμού (2003), έχουν σημειωθεί αξιοσημείωτα επιτεύγματα στη δημιουργία του ΠΣΥ στη χώρα, όπως η επιλογή δεικτών, η ανάπτυξη συνόλων δεδομένων και η εφαρμογή του λογισμικού District Health Information Systems (DΠΣΥ). αναπτύχθηκε από το Πρόγραμμα Συστημάτων Πληροφοριών Υγείας (ΠΣΥP) στη Νότια Αφρική. Ο κύκλος πληροφοριών είναι χρήσιμος στην κατανόηση της διαδικασίας πληροφόρησης του συστήματος πληροφοριών για την υγεία, δηλαδή ποια είναι τα στάδια καθώς και τι συνιστάται ως η βέλτιστη πρακτική. Ωστόσο, παρόλο που έχουν αναπαρασταθεί ως διαφορετικές φάσεις, στην πράξη είναι αλληλένδετες και σαφής οριοθέτηση από το πού ξεκινά και σταματά μια φάση είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Ένα στάδιο του κύκλου πληροφόρησης που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι αυτό της «χρήσης πληροφοριών». Η βιβλιογραφία έδειξε ότι ο ορισμός της «χρήσης πληροφοριών» είναι εξαιρετικά υποκειμενικός. Κάποιος μπορεί να δει τη χρήση πληροφοριών να είναι μόνο η εμφανής έξοδος που φαίνεται στα σχέδια δράσης, ενώ άλλοι μπορούν να δουν την απλή ύπαρξη ανατροφοδότησης με τη μορφή γραφημάτων ή λεκτικών συζητήσεων ως χρήση πληροφοριών. Επομένως, θεωρώ ότι το σημείο εκκίνησης της χρήσης πληροφοριών είναι το στάδιο ανάλυσης δεδομένων μέχρι το σημείο όπου μπορούν να προσδιοριστούν σαφείς ενέργειες που έχουν πραγματοποιηθεί βάσει των πληροφοριών. Επίσης, υιοθετώ τη χρήση «ανεπεξέργαστων δεδομένων» στη διαχείριση ασθενών / πελατών ως απόδειξη της χρήσης πληροφοριών επειδή όπως οι Boddy et al. (2005) εξηγήστε, οι πληροφορίες είναι υποκειμενικές, δηλαδή αυτό που βλέπει ως δεδομένα μπορεί να είναι πληροφορίες για άλλους. Διάφοροι συγγραφείς έχουν επίσης χρησιμοποιήσει την έννοια του πολιτισμού πληροφοριών σε σχέση με τη χρήση πληροφοριών. Αντιλαμβάνονται ότι η χρήση πληροφοριών πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας πληροφοριών. Ωστόσο, δεν είναι σαφές για μένα εάν η απουσία αυτού του «πολιτισμού πληροφοριών» συνεπάγεται ανεπαρκή / ακατάλληλη χρήση των πληροφοριών.