ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ

Abstract

Εισαγωγή: Στις μέρες μας η μεταμόσχευση οργάνων και ιστών αποτελεί στην Ευρώπη ένα από τα πιο πολυσυζητημένα συστήματα αφού συνδέεται άρρητα με την ιδέα της δωρεάς οργάνων καθώς και εξελίσσεται παράλληλα με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Εντούτοις διαπιστώνεται σημαντική έλλειψης μοσχευμάτων, γεγονός που επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στο επίπεδο υγείας συγκεκριμένων ευπαθών ομάδων του πληθυσμού όσο και στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Οι νοσηλευτές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση και στο προσδιορισμό πιθανών δοτών, στην διαπίστωση του εγκεφαλικού θανάτου ενός ασθενούς, στην φροντίδα κατά την διάρκεια μια μεταμόσχευσης, στην καθοδήγηση της διαδικασίας της μεταμόσχευσης μέσα από τον ρόλο του συντονιστή των μεταμοσχεύσεων καθώς και στην κατάλληλη προσέγγιση των οικογενειών με σκοπό την λήψη της συναίνεσης. Εξαιτίας του ποικίλου ρόλου τους οι νοσηλευτές επιβάλλεται να είναι επαρκώς καταρτισμένοι και να έχουν κατασταλάξει στάση ως προς το φλέγον θέμα. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας πτυχιακής είναι η ανασκόπηση των στάσεων και των πεποιθήσεων των νοσηλευτών και των ιατρών στο θέμα της δωρεάς και της μεταμόσχευσης οργάνων και ιστών μέσα από σύγχρονα διεθνή δεδομένα Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την συγγραφή της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Η συγγραφή της πραγματοποιήθηκε μέσα από την μελέτη βιβλίων, επιστημονικών άρθρων και διαδικτυακή αναζήτηση. Διενεργήθηκε αναζήτηση άρθρων σε βάσεις δεδομένων ιατρικής βιβλιογραφίας (Pubmed, Medline, Science Direct, Google Scholar, Cochrane, Springer Link). Αποτελέσματα: Με το πέρασμα του χρόνου διαπιστώθηκε η αύξηση του ποσοστού της δωρεάς και των μεταμοσχεύσεων με επιθετικούς ρυθμούς. Αυτό προκλήθηκε από την εξέλιξη των νοσηλευτών τόσο ως προς τις γνώσεις τους και από τις πρωτοβουλίες που λαμβάνουν πλέον. Συμπεράσματα: Η έλλειψη μοσχευμάτων και η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη των ασθενών αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Για τον λόγο αυτό η διαρκώς εμπλουτισμό της γνώσης τόσο των υγειονομικού προσωπικού όσο και του κοινωνικού συνόλου θα μπορέσει να εξισορροπήσει το παραπάνω πρόβλημα και να δώσει ελπίδα για ζωή σε άλλα άτομα.