Επιτομή:
Εισαγωγή: Το Σύνδρομο Down συνιστά την πιο κοινή χρωμοσωμική ανωμαλία και οφείλε-ται στην ύπαρξη ενός επιπλέον αντιγράφου του 21ου χρωμοσώματος (ολοκληρωμένου ή μη). Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το επιπλέον χρωμόσωμα προέρχεται από τη μητέρα, με κατεξοχήν υπεύθυνο παράγοντα την προχωρημένη ηλικία. Τα είδη του Συνδρόμου είναι 3 και είναι τα εξής: Η Τρισωμία 21, ο Μωσαϊκισμός και η Μετατόπιση. Τα χαρακτηρι-στικά ενός πάσχοντα αν και διαφέρουν ανά περίπτωση, συνήθως περιλαμβάνουν νοητική υ-στέρηση, ελαττωματική διάπλαση σώματος, δυσκολίες στην κοινωνική εξέλιξη αλλά και προ-βλήματα ψυχολογικής φύσεως. Αξίζει να αναφερθεί πως στην Ελλάδα η επίπτωση του Συν-δρόμου Down κυμαίνεται στις 1:770 γεννήσεις.
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ολοκληρωμένη παρουσίαση της εξέλιξης του Συνδρόμου Down από τη παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση του ατόμου, με αναφορά στην αιτιολογία του, στα συνοδά προβλήματα που προκύπτουν, στις μορφές, τη διάγνωση, την αντιμετώπιση και τις επιπλοκές που ενδεχομένως να εμφανιστούν. Επιπλέον, θα δοθεί ιδιαί-τερη έμφαση στη ψυχολογική υποστήριξη του πάσχοντα, ενώ θα παρουσιαστούν οι δυσκολίες που προκύπτουν στη καθημερινότητα, αλλά και όταν το Σύνδρομο Down συνδυάζεται με Ά-νοια ή με COVID-19. Ο νοσηλευτικός ρόλος θα κατέχει σημαντική θέση στην εργασία. Τέ-λος, θα αναφερθούν δύο περιστατικά του Συνδρόμου για καλύτερη κατανόησή του.
Υλικό και Μέθοδος: Στη παρούσα πτυχιακή εργασία χρησιμοποιήθηκε η βιβλιογραφική ανα-σκόπηση. Για τη συγγραφή μελετήθηκαν βιβλία και άρθρα, ενώ ακόμη χρησιμοποιήθηκαν και πηγές από το διαδίκτυο. H αναζήτηση επικεντρώθηκε σε βάσεις δεδομένων όπως είναι η Google Scholar, η Semantic Scholar, η Pubmed, η Science Direct, και η Cochrane Library.
Αποτελέσματα: Aν και με το πέρασμα των χρόνων έχει βελτιωθεί η αντίληψη του κοινωνι-κού συνόλου για τα άτομα με Σύνδρομο Down, ακόμη εξακολουθούν να είναι το επίκεντρο ποικίλων ρατσιστικών συμπεριφορών, με μεγάλο αντίκτυπο στη ψυχολογία τους. Χάρη στη πρόοδο που έχει σημειωθεί στον τομέα της τεχνολογίας και της Ιατρικής αντιμετωπίζονται πιο εύκολα τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα άτομα αυτά και έχει παρατηρηθεί σημαντική αύ-ξηση στο προσδόκιμο ζωής. Ωστόσο, τα συνοδά προβλήματα όπως είναι η Άνοια, οι επιπλο-κές που εμφανίζονται αλλά και οι δυσκολίες σε τομείς της καθημερινής ζωής, υποβιβάζουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους και μειώνουν τη λειτουργικότητά τους σε συνδυασμό με την μη εύρεση εξειδικευμένης θεραπείας.
Συμπεράσματα: Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, η έγκαιρη προγεννητική διάγνωση και η συνεχής παρακολούθηση του ατόμου με Σύνδρομο Down από την παιδική ηλικία έως τη με-τέπειτα ενήλικη ζωή του είναι υψίστης σημασίας για την άμεση αντιμετώπιση των εκάστοτε προβλημάτων που προκύπτουν. Ο ρόλος του νοσηλευτή που βρίσκεται πάντα στη πρώτη γραμμή της φροντίδας, είναι κομβικής σημασίας τόσο για την ψυχολογική υποστήριξη του πά-σχοντα καθώς και την εκπαίδευση του ίδιου αλλά και της οικογένειάς του, όσο και για τη κλι-νική διαχείριση των περιστατικών.
