Επιτομή:
Εισαγωγή: Ο καρκίνος αποτελεί μία από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες και επικίνδυνες ασθένειες του 21ου αιώνα. Το 80% των νοσούντων παιδιών θεραπεύονται. Μεταξύ των συχνότερων παιδιατρικών καρκίνων, την πρώτη θέση κατέχει η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και ακολουθούν οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος. Οι επιπτώσεις του καρκίνου στην ποιότητα ζωής των παιδιατρικών ασθενών μπορεί να είναι ιδιαίτερα δυσμενείς. Μπορούν να επηρεάσουν τόσο την σωματική υγεία των ασθενών, όσο και την ψυχική τους υγεία. Από την νόσο των παιδιών τους, μπορούν να επηρεαστούν και οι γονείς, των οποίων η στάση αντιμετώπισης, μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής των παιδιών. Τα τελευταία έτη, έχουν γίνει προσπάθειες για βελτίωση της ποιότητας ζωής των παιδιατρικών ασθενών, μέσω πρωτοβουλιών που έχουν λάβει θεσμοθετημένοι φορείς, αλλά και από το νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.
Στόχος: Είναι ο εντοπισμός προβλημάτων που παρουσιάζονται σε νοσούντα από καρκίνο παιδιά και η ανεύρεση τρόπων αντιμετώπισης αυτών, προκειμένου να διατηρηθεί η ευημερία και η ποιότητά της ζωής τους.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε εκτενής βιβλιογραφική ανασκόπηση με μηχανές αναζήτησης το Pudmed και το Google Scholar σε ελληνικά και αγγλικά άρθρα της τελευταίας 6ετίας, με λέξεις κλειδιά. Μέσω θεματικής ανάλυσης κωδικοποιήθηκαν και κατηγοριοποιήθηκαν τα δεδομένα που προέκυψαν.
Αποτελέσματα: Σωματικά και ψυχικά συμπτώματα φαίνεται να επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των παιδιών με καρκίνο. Η έγκαιρη διάγνωση αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πρώτο βασικό βήμα για τη θεραπεία, η οποία όμως φαίνεται να επηρεάζεται από τη συναισθηματική ισορροπία. Νοσηλευτικό - ιατρικό προσωπικό, γονείς, καθώς και οι ίδιοι οι μικροί μαχητές συμβάλλουν σε αυτή την ισορροπία. Το άγχος και η κατάθλιψη οδηγούν στην αποσύνδεση των εν λόγω ασθενών από κοινωνικές δραστηριότητες. Αντιθέτως, η φιλία, η ψυχαγωγία και μαθήματα όπως η μουσική, η διοργάνωση θερινών κατασκηνώσεων και διάφορες νοσηλευτικές δραστηριότητες είναι μερικοί από τους παράγοντες που φαίνονται να βοηθούν τα παιδιά να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτητικές συνθήκες.
Συμπεράσματα: Παρά το γεγονός ότι η ποιότητα ζωής των νοσούντων από καρκίνο παιδιών, μπορεί να είναι αρκετά δυσμενής, υπάρχει η δυνατότητα να διατηρηθεί σε ένα υψηλό επίπεδο. Απαιτείται ευαισθητοποίηση και συνεργασία του ιατρικού προσωπικού και του νοσηλευτικού με ειδικούς φορείς υγείας και την οικογένεια προκειμένου οι μικροί ασθενείς να έχουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα ζωής, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά.
