Επιτομή:
Η «κοινωνική» (ή καλύτερα «σωματική») αποστασιοποίηση υπεβλήθη από την πλειοψηφία των κρατών ως ένα από τα σημαντικότερα μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας Covid-19. Σαν πρόσθετα μέτρα, η κυβερνήσεις προέβησαν σε αναστολή της λειτουργίας των φυσικών καταστημάτων (εστίασης-λιανικού εμπορίου), ενώ απαγορεύτηκε η άσκοπη μετακίνηση των ατόμων. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι αγορές μεταφέρθηκαν αναγκαστικά στο ψηφιακό περιβάλλον του διαδικτύου και παράλληλα παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των ηλεκτρονικών αγορών, τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εγχώριο επίπεδο. Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο επηρεάστηκαν τα άτομα τρίτης ηλικίας από τη μεταστροφή στις ψηφιακές αγορές και κατά πόσο οι ηλικιωμένοι κατάφεραν να προσαρμοστούν σε αυτές τις νέες συνθήκες, δεδομένου ότι αποτελούν ένα τμήμα του πληθυσμού με μειωμένες ψηφιακές δεξιότητες.
Πρόκειται για μία ποιοτική έρευνα, με δείγμα 10 ηλικιωμένων και των δύο φύλων. Τα αποτελέσματα προέκυψαν βάση τηλεφωνικών, ατομικών συνεντεύξεων και όχι δια ζώσης, λόγω των έκτακτων μέτρων που ισχύουν στη χώρα μας, εν καιρώ πανδημίας. Η κάθε συνέντευξη διήρκησε περίπου 40 λεπτά. Η ανάλυση των συνεντεύξεων οδήγησε σε μια βασική κατηγοριοποίηση τριών σταδίων. Έτσι οι ηλικιωμένοι κατανεμήθηκαν ανάλογα με τη σχέση τους ως προς τις ηλεκτρονικές αγορές. Στην πρώτη κατηγορία, τα άτομα δεν είχαν ολοκληρώσει καμία συναλλαγή στο διαδίκτυο, ενώ οι περισσότεροι δεν είχαν καν πρόσβαση σε αυτό. Συνεχίζοντας στη δεύτερη, οι ηλικιωμένοι, λόγω πανδημίας και των προαναφερθέντων περιορισμών, οδηγήθηκαν σε ηλεκτρονικές αγορές. Τέλος, η τρίτη κατηγορία αποτελείται από άτομα που κατέχουν ψηφιακές δεξιότητες και αξιοποιούσαν τις διαδικτυακές αγορές και πριν την εμφάνιση του Covid-19.
