Επιτομή:
Εισαγωγή: Οι Διαταραχές Αναπτυξιακής Δυσπραξίας (Developmental Coordination Disorder) ή αλλιώς αναπτυξιακές διαταραχές συντονισμού, είναι μια πάθηση που επηρεάζει τόσο τη λεπτή όσο και την αδρή κινητικότητα του παιδιού. Το κάθε παιδί που αντιμετωπίζει αυτήν την πάθηση, αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας του, εξαιτίας του φτωχού συντονισμού κινήσεων του. Η λεπτομερής και η εξειδικευμένη αξιολόγηση των παιδιών αυτών, από έμπειρους φυσικοθεραπευτές, είναι υψίστης σημασίας. Εξίσου σημαντική, είναι και η μείωση των κινητικών τους περιορισμών μέσω ενός κατάλληλου και εξατομικευμένου προγράμματος αποκατάστασης.
Σκοπός: Ο σκοπός αυτής της αρθρογραφικής ανασκόπησης είναι να αναλύσει τη φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση για τον εντοπισμό των κινητικών ελλειμμάτων και δυσλειτουργιών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με διαταραχή αναπτυξιακής δυσπραξίας. Επίσης, εξίσου βασικός σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει το ρόλο που κατέχει η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση στην αποκατάσταση αυτών των δυσλειτουργιών
Μεθοδολογία: Η καταγραφή των στοιχείων της εργασίας έγινε μέσω αναζήτησης άρθρων με έρευνες δημοσιευμένες σε επιστημονικά περιοδικά από τη βάση δεδομένων PubMed και Scholar Google. Τα άρθρα που επιλέχτηκαν είναι αυτά που αντιπροσωπεύουν τη συμβολή του τομέα της φυσικοθεραπείας στην αξιολόγηση και στην παρέμβαση των παιδιών που πάσχουν από τη διαταραχή αναπτυξιακής δυσπραξίας. Επιπλέον, η αναζήτηση των συγκεκριμένων άρθρων έγινε με λέξεις-κλειδιά όπως: Developmental Coordination Disorder, DCD, physiotherapy,exercise, physical therapy.
Αποτελέσματα:Η διαταραχή αναπτυξιακής δυσπραξίας αποτελεί μία αρκετά πολύπλοκη πάθηση ως προς την παθοφυσιολογία της. Η αξιολόγηση και η βελτίωση των περιορισμών σε παιδιά με την διαταραχή αυτή είναι αναμφισβήτητα το μέλημα των φυσικοθεραπευτών. Οι πιο συχνές κλίμακες που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση από φυσικοθεραπευτές είναι: η Movement Assessment Battery for Children-2, η Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency-2 και η Peabody Developmental Motor Scale-2. Όσον αφορά τις μεθόδους βελτίωσης των περιορισμών λόγω της διαταραχής, οι παρεμβάσεις μέσω προγραμμάτων (ομαδικής, ατομικής) άσκησης, νευροκινητικής εκπαίδευσης, βιντεοπαιχνιδιών και υδροθεραπείας φαίνεται να έχουν θετικά αποτελέσματα στα παιδιά με διαταραχή αναπτυξιακής δυσπραξίας.
Συμπέρασμα: Η αρθρογραφική αυτή ανασκόπηση, οδήγησε στο συμπέρασμα πως η φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την έγκυρη διάγνωση της πάθησης. Οι κλίμακες που αναφέρθηκαν, εμφανίζουν υψηλό βαθμό αξιοπιστίας και φαίνεται να αξιολογούν πλήρως τις σωματικές δεξιότητες των παιδιών. Τέλος, η πλειονότητα των θεραπευτικών τεχνικών που αναλύθηκαν φαίνεται να είναι αρκετά αποτελεσματικές, ωστόσο είναι απαραίτητη η διενέργεια περισσότερων και νέων ερευνών.
