Εγκαυματίες: πρώτες βοήθειες και νοσοκομειακή αντιμετώπιση.

Abstract

Το δέρμα αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του σώματος. Παίζει πολύ μεγάλη σημασία για τον ανθρώπινο οργανισμό καθότι ρυθμίζει την υγρασία και την θερμοκρασία του και είναι η εξωτερική ασπίδα του ενάντια σε μικρόβια, τριβή με σώματα του εξωτερικού περιβάλλοντος και ακτινοβολία. Τα εγκαύματα αποτελούν τον κύριο παράγοντα αλλοίωσης ακόμη και καταστροφής του και κύρια αιτία τους είναι η επαφή του δέρματος με υψηλή θερμότητα, χημική ουσία, τραυματισμό, υψηλή ακτινοβολία ή εισπνοή καπνού. Τα εγκαύματα ταξινομούνται σε πρώτου, δευτέρου, τρίτου και τετάρτου βαθμού. Τα εγκαύματα πρώτου βαθμού βλάπτουν επιφανειακά το δέρμα, επηρεάζοντας την υφή της επιδερμίδας με μικρή περίοδο επούλωσης. Τα εγκαύματα δευτέρου βαθμού επηρεάζουν μεν επίσης την εξωτερική στοιβάδα του δέρματος αλλά προχωρούν παραπέρα και βλάπτουν το στρώμα κάτω από την επιδερμίδα. Τα εγκαύματα τρίτου βαθμού θεωρούνται πολύ σοβαρά καθότι φτάνουν στο τρίτο τμήμα του δέρματος και των ιστών του. Τέλος τα εγκαύματα τετάρτου βαθμού διαπερνούν το δέρμα και φτάνουν στα οστά, τους μύες και τους τένοντες. Τα εγκαύματα προκαλούν λοιμώξεις, οίδημα, μη αναστρέψιμες ουλές και μπορεί να οδηγήσουν σε θάνατο. Η αντιμετώπισή τους σε νοσηλευτικό επίπεδο εξαρτάται αρχικά από την άμεση εκτίμηση της κατάστασης του εγκαύματος. Στην συνέχεια επιβάλλεται θεραπευτική αγωγή κατά την οποία ο ρόλος του νοσηλευτή θεωρείται άκρως σημαντικός καθότι αυτός είναι υπεύθυνος για τον καθαρισμό των πληγών, την χορήγηση υγρών, αντιβιοτικών αλοιφών ή άλλων σκευασμάτων. Τα εγκαύματα που δεν επιφέρουν σοβαρή βλάβη στο δέρμα δεν απαιτούν συνήθως νοσηλεία. Αντιθέτως τα εγκαύματα κυρίως τρίτου και τετάρτου βαθμού, απαιτούν αντιμετώπιση σε ειδική μονάδα καθώς και την εφαρμογή ισχυρής αγωγής η οποία απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα για τη μερική και εάν είναι δυνατόν ολική αποκατάσταση του εγκαυματία.