Επιτομή:
Η υγεία αποτελεί το πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα , όπου ανήκει σε όλους και όχι με βάση τα προσωπικά τους επιτεύγματα. Οι μετανάστες αποτελούν μια πληθυσμιακή ομάδα , που περιβάλλονται από την έννοια της περιθωριοποίησης. Η πρόσβαση των μεταναστών στο σύστημα υγείας αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα για την ένταξη τους στην κοινωνία. Οι χώρες οφείλουν να εκφράζουν πρόθεση και να αποδέχονται τις αρχές και τις αξίες της ισοτιμίας στην υγεία των πληθυσμών.
Σκοπός: Να καταγραφούν και να αναλυθούν περιορισμοί στην πρόσβαση και στην χρήση των υπηρεσιών υγείας από τα άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο στην Ελλάδα και στην Γερμανία.
Μεθοδολογία: Η έρευνα αυτή πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα και στην Γερμανία. Για την συλλογή των πληροφοριών χρησιμοποιήθηκε ειδικά καταρτισμένο ερωτηματολόγιο στην ελληνική και στην γερμανική γλώσσα με συνολικά 41 ερωτήσεις, από τις οποίες οι 30 είχαν ως στόχο να καταγράψουν την χρήση των μεταναστών και τα εμπόδια στις υπηρεσίες υγείας, ενώ οι υπόλοιπες 11 αφορούσαν στα δημογραφικά στοιχεία των ερωτηθέντων. Το δείγμα αποτέλεσαν 202 μετανάστες μεγάλου φάσματος ηλικιών (18-62 ετών) και τα ερωτηματολόγια μοιράστηκαν ισάξια ανά χώρα: 101 στην Ελλάδα και 101 στην Γερμανία. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν μέσω του ερευνητικού στατιστικού προγράμματος Spss Statistics 22. Αν και το δείγμα ήταν μικρό, οι πληροφορίες έδωσαν ορθά αποτελέσματα για τα επίπεδα πρόσβασης και χρήσης των μεταναστών στις υγειονομικές μονάδες. Τέλος, η έρευνα έλαβε χώρα κατά το πρώτο εξάμηνο του 2019 με δειγματοληψία ευκολίας λόγω έλλειψης χρόνου και οικονομικών πόρων.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των μεταναστών και στις δύο χώρες ήταν τα 28 έτη , ενώ η μέση διάρκεια παραμονής στην Ελλάδα ήταν τα 1-10 έτη και στην Γερμανία 1-12 μήνες. Ανισότητες εις βάρος των μεταναστών παρατηρήθηκαν σε όλες τις υπηρεσίες. Η πλειοψηφία των μεταναστών και στις δύο χώρες επιλέγουν την επείγουσα παροχή φροντίδας και μετέπειτα την επίσκεψη σε κάποιο ιδιώτη γιατρό. Στην Ελλάδα το 61,7% και στην Γερμανία το ποσοστό 50,5% κάποια στιγμή δεν μπόρεσε να λάβει τα φάρμακα του με τον κύριο λόγο αδυναμίας την έλλειψη χρημάτων. Αναφορικά, με την γνώση των μεταναστών περί δικαιωμάτων και γνώση όλων των υπηρεσιών υγείας, οι περισσότεροι μετανάστες απάντησαν με βάση την κλίμακα "Καθόλου-Λίγο-Αρκετά-Πολύ" ελάχιστη γνώση. Τέλος, τα πιο σημαντικά εμπόδια που αναφέρουν οι μετανάστες κατά την πρόσβαση τους σε όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας είναι η ομιλία της γλώσσας, το υψηλό κόστος καθώς και οι πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
