Ο Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι και ο ρόλος του νοσηλευτή

Abstract

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας, είναι η παρουσίαση της ασθένειας του σακχαρώδη διαβήτη και η ενημέρωση του νοσηλευτή προκειμένου να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα της νόσου, για την εφαρμογή ενός αποτελεσματικού σχεδίου διαχείρισης της. Η διαχείριση αυτή περιλαμβάνει, το σχέδιο αντιμετώπισης της ασθένειας, την εφαρμογή σωστής νοσηλευτικής φροντίδας, την ενημέρωση και εκπαίδευση του ασθενή. Ανασκόπηση: Ο σακχαρώδης διαβήτης αφορά μια ομάδα μεταβολικών διαταραχών που διακρίνονται από υπογλυκαιμία, λόγω της μειωμένης δράσης ή ποσότητας ινσουλίνης. Ανάλογα με το ποσοστό έλλειψης ινσουλίνης διακρίνεται, σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι και ΙΙ. Συμπτώματα τις ασθένειας αποτελούν η πολυουρία, πολυδιψία και πολυφαγία καθώς και λοιμώξεις του οργανισμού. Η διάγνωση της νόσου βασίζεται στη μέτρηση των σακχάρων του αίματος και κυρίως της γλυκόζης που επιτυγχάνεται μέσα από συγκεκριμένες κλινικές διαδικασίες, όπως ο έλεγχος της γλυκόζης του πλάσματος ή ο έλεγχος των ούρων. Με βάση τη διάγνωση και τον τύπο του διαβήτη καθορίζεται και η θεραπεία που θα ακολουθηθεί · η οποία στηρίζεται στην κατάλληλη διατροφή με τη σωστή ποσότητα του κάθε τροφίμου, στη σωματική άσκηση και στη φαρμακευτική αγωγή με ινσουλίνη και αντιδιαβητικά φάρμακα, ανάλογα την περίπτωση. Μεθοδολογία: Για τη διεξαγωγή της μελέτης, έγινε αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων PubMed, NCBI και Medline. Επιπλέον βιβλιογραφική αναζήτηση πραγματοποιήθηκε μέσω του Google Scholar, για την εύρεση άρθρων και ανασκοπήσεων σχετικά με τον σακχαρώδη διαβήτη. Συμπεράσματα: Η σημαντική έκταση του διαβήτη και η εμφάνιση της νόσου σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, καθιστά την αντιμετώπισή της επιτακτική ανάγκη. Στις περισσότερες περιπτώσεις σημείο κλειδί της θεραπείας αποτελεί η έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Η πλήρης απαλλαγή του ασθενή από τη νόσο δεν είναι εφικτή, παρόλα αυτά ο ασθενής ακολουθεί συγκεκριμένο τρόπο ζωής προκειμένου να έχει μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ο νέος τρόπος ζωής του ασθενή βασίζεται σε αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, τη συχνή εξέταση για την μέτρηση του σακχάρου του αίματος και τη χρήση κατάλληλων φαρμάκων με κυριότερο την ινσουλίνη.