Επιτομή:
Εισαγωγή: Στη παρούσα εργασία γίνεται η προσπάθεια να βρεθούν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με αθλητές καράτε και να συγκριθούν έπειτα ηλικιακές ομάδες του αθλήματος μεταξύ τους καθώς και τα δύο φύλα (άνδρες- γυναίκες) για διαφορές που ενδεχομένως παρουσιάζουν κατά τους τραυματισμούς τους (συχνότητα, είδος κ.ά.).
Μέθοδος: Στην παρούσα εργασία συμμετέχουν αθλητές καράτε ενήλικοι και ανήλικοι. Τους χορηγήθηκε ερωτηματολόγιο σε ηλεκτρονική μορφή, το οποίο συμπλήρωσαν εφόσον συναίνεσαν με το έντυπο συγκατάθεσης που περιεχόταν στο ερωτηματολόγιο και βρισκόταν στην αρχή του, το οποίο για τους ανήλικους αθλητές έπρεπε να συμπληρωθεί και από τους κηδεμόνες τους (εφόσον δημιουργήθηκε το ερωτηματολόγιο με τη χρήση της εφαρμογής Google form εστάλη στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των συμμετεχόντων ώστε να συλλεχθούν οι πληροφορίες και να αξιολογηθούν).
Αποτελέσματα: Tα αποτελέσματα αναλύθηκαν μέσω των προγραμμάτων Microsoft Excel και SPSS. Έτσι προέκυψαν πίνακες συχνοτήτων και ανάλογα με τον αριθμό των ερωτηματολογίων πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση για την ύπαρξη ή μη σημαντικών διαφοροποιήσεων ανάμεσα στις ηλικιακές ομάδες. Βρέθηκε ότι στη σύγκριση των δύο φύλων στατιστικός σημαντική διαφοροποίηση υπήρχε στην ερώτηση που αφορούσε τον πόνο που μπορεί να είχε τους τελευταίους 12 μήνες ο αθλητής (p=0,036) και αναφερόταν στη ανατομική περιοχή των γονάτων με τις γυναίκες να εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά θετικών απαντήσεων με 72,7% ενώ οι άντρες 45,8%. Μεγαλύτερη συχνότητα μυοσκελετικών τραυματισμών συγκέντρωσαν οι ανατομικές περιοχές των κάτω άκρων και κυριότερα των ποδοκνημικών. Οι περισσότεροι τραυματισμοί συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προπόνησης και στις κατηγορίες των ανδρών.
Συμπεράσματα: Σε γενικές γραμμές δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις κατηγορίες που συγκρίθηκαν (ως προς το φύλο και ως προς την ηλικιακή διαφορά) όσον αφορά την εμφάνιση ενοχλήσεων στις διάφορες ανατομικές περιοχές. Ο υψηλός επιπολασμός του μυοσκελετικού πόνου/ενόχλησης σε ανταγωνιστικούς αθλητές καράτε, υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα και ειδικά προγράμματα πρόληψης τραυματισμών.
