Η χρήση και η εφαρμογή της τηλεϊατρικής απο τους επαγγελματίες υγείας στην Ελλάδα

Abstract

Εισαγωγή: Η Τηλεϊατρική, η εξ αποστάσεως διάγνωση θεραπεία και προαγωγή της υγείας των ασθενών μέσω της τεχνολογίας, δίνει την δυνατότητα στους πολίτες στην ίση πρόσβαση στις υγειονομικές υπηρεσίες υγείας, μηδενίζοντας τις αποστάσεις, καταργώντας τα κοινωνικό- οικονομικά εμπόδια. Στην Ελλάδα, τόσο στο παρελθόν όσο και στο σήμερα, γίνονται προσπάθειες για την ένταξη της Τηλεϊατρικής στην καθημερινή κλινική πράξη. Το ερώτημα είναι πόσο έτοιμοι είναι να δεχτούν την αλλαγή αυτή οι επαγγελματίες υγείας, ποιες είναι οι γνώσεις τους στο πεδίο της Τηλεϊατρικής και ποιες είναι οι απόψεις τους σχετικά με την εφαρμογή της Τηλεϊατρικής στην καθημερινή κλινική τους πράξης. Σκοπός της Έρευνας: Σκοπός της Έρευνας είναι η διερεύνηση της χρήσης και της εφαρμογής της Τηλεϊατρικής από τους επαγγελματίες υγείας της Ελλάδας. Μέθοδος: Ως εργαλείο της έρευνας δημιουργήθηκε ερωτηματολόγιο 30 ερωτήσεων κλειστού τύπου. Αρχικά δόθηκαν 15 ερωτηματολόγια, πιλοτικά, στους επαγγελματίες υγείας του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών. Στη συνέχεια το ερωτηματολόγιο μοιράστηκε σε έντυπη μορφή στους επαγγελματίες υγείας του νοσοκομείου σε 100 αντίτυπα, από τα οποία 83 συλλέχθηκαν έγκυρα. Τα 83 ερωτηματολόγια που προέκυψαν κωδικοποιήθηκαν μέσω του στατιστικού προγράμματος IBM SPSS 20. Αποτελέσματα: Από τα αποτελέσματα της έρευνας που προέκυψαν, είναι εμφανές ότι το δείγμα διαθέτει στην πλειοψηφία του τις βασικές γνώσεις που απαιτούνται για τη χρήση εφαρμογών της Τηλεϊατρικής. Παρόλο αυτά δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα για την εφαρμογή της Τηλεϊατρικής στην Ελλάδα και δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες τήλε-υγείας. Στην πλειοψηφία τους γνωρίζουν τον ορισμό της Τηλεϊατρικής (62,7%) και συμφωνούν στην άποψη, πως η χρήση εφαρμογών Τηλεϊατρικής μπορεί να μειώσει το κόστος και τον χρόνο νοσηλείας( 67,5%), να παρέχει ασφαλείς υπηρεσίες υγείας σε όλους του πολίτες. Απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχημένη εφαρμογή τηλεματικών υπηρεσιών συστήνουν, την εκπαίδευση του προσωπικού και το ύψος του προϋπολογισμού που θα διατεθεί για την ολοκλήρωση ενός συστήματος Τηλεϊατρικής. Τέλος, έχουν θετική στάση απέναντι στον όρο «Τηλεϊατρική», και θα πρότειναν στο νοσηλευτικό ίδρυμα στο οποίο δουλεύουν την χρήση εφαρμογών Τηλεϊατρικής. Συμπεράσματα: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας, το οποίο εξυπηρετεί ένα μεγάλο κομμάτι της Ηπειρωτικής χώρας και ένα νησιωτικό σύμπλεγμα (Δυτική Ελλάδα-Επτάνησα). Παρόλο αυτά δεν διαθέτει υπηρεσίες Τηλεϊατρικής. Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα επαγγελματιών υγείας (ιατροί-νοσηλευτές), προερχόμενο από όλα τα τμήματα του νοσοκομείου, στην πλειοψηφία τους είναι θετικοί απέναντι στην έννοια της Τηλεϊατρικής και την προτείνουν στο νοσηλευτικό ίδρυμα στο οποίο εργάζονται. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα Τηλεϊατρικής εθνικής εμβέλειας, έχει τη δυνατότητα να αποσυμφορήσει τα ήδη επιβαρυμένα νοσηλευτικά ιδρύματα, προσφέροντας ίση πρόσβαση στις υγειονομικές υπηρεσίες στους πολίτες και καλύπτοντας βασικές ανάγκες με χαμηλό κόστος.