Επιτομή:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του αυτιστικού φάσματος και η επιρροή του παιχνιδιού στην θεραπεία των παιδιών με αυτισμό στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Μεθοδολογία: Για την υλοποίηση της μελέτης χρησιμοποιήθηκε η ποσοτική μέθοδος, το ερευνητικό εργαλείο ήταν το ερωτηματολόγιο με προκαθορισμένες ερωτήσεις και προκαθορισμένες απαντήσεις και το δείγμα της παρούσας έρευνας αποτελούσαν 120 άτομα από δημοτικά σχολεία, παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία γενικής και ειδικής αγωγής της Πάτρας
Αποτελέσματα: Οι συνθήκες στην τάξη είναι αρκετά κατάλληλες για τη χρήση του παιχνιδιού ως μέσο εκπαίδευσης όμως οι απαιτήσεις του προγράμματος, τα διαθέσιμα υλικά και ο χώρος του σχολείου δεν διευκολύνουν το παιχνίδι . το δείγμα έχει αντιμετωπίσει κάποια περίπτωση παιδιού με αυτισμό και θεωρεί πως τα παιδιά αναπτύσσουν αρκετά τη σωματική επαφή κατά το παιχνίδι. Τέλος οι περισσότεροι ερωτηθέντες απάντησαν πως τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης μπορούν με τις κατάλληλες συνθήκες να δημιουργήσουν συνθήκες και πλαίσιο συνεργασίας για τα παιδιά με εκπαιδευτικές ανάγκες
Συμπεράσματα: Το παιχνίδι είναι πρωταρχικό στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Έχει αντίκτυπο στις γνωστικές, γλωσσικές και κοινωνικές πτυχές της ζωής οποιουδήποτε παιδιού. Τα παιδιά με αυτισμό θα πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για μια ποικιλία δραστηριοτήτων παιχνιδιών όπως τα άλλα παιδιά. Η πρώιμη παρέμβαση μπορεί να είναι ένας σίγουρος τρόπος για να προωθηθεί το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και τα βέλτιστα αποτέλεσμα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει να αποφευχθεί η εικόνα που συχνά παρατηρείται στα παιδιά με αυτισμό, να στέκονται μόνα απλά βλέποντας τους συνομηλίκους τους, χωρίς να ξέρουν πώς να ενταχθούν στην ομάδα.
