Επανένταξη αποφυλακισμένων. Η περίπτωση της Ελλάδας.

Abstract

Στην επανένταξη των αποφυλακισμένων εμπλέκονται ζητήματα όπως τα θεσμικά προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος, η λειτουργία των καταστημάτων κράτησης, η "ταμπέλα’’ που το άτομο φέρει κατά την αποφυλάκιση του και η μη αποδοχή αυτού από μέρος του κοινωνικού συνόλου. Ένα υποστηρικτικό δίκτυο όπως είναι η οικογένεια που συμπαραστέκεται στον αποφυλακισθέντα, παράλληλα με τη κρατική μέριμνα που τον βοηθά στο νέο του ξεκίνημα και τέλος η δημιουργία ενός εκπαιδευτικού πλαισίου σε ζητήματα αποδοχής αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για την ομαλή επάνοδο του στη κοινωνία. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη των δυσλειτουργιών του σωφρονιστικού συστήματος, όπως είναι οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στα καταστήματα κράτησης, οι ψυχολογικές επιπτώσεις του εγκλεισμού, ο κοινωνικός αποκλεισμός που το άτομο βιώνει κατά την αποφυλάκισή του καθώς και η έλλειψη της κρατικής μέριμνας για την επανένταξη αυτών. Πολύ σημαντικό επίσης είναι πως από επίσημες έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, παρατηρείται το φαινόμενο της υποτροπής (φυλάκιση-αποφυλάκιση-φυλακίση εκ νέου). Τούτο πολλές φορές συμβαίνει εξαιτίας της ασφάλειας και της οικειότητα που νιώθουν οι κρατούμενοι στα καταστήματα κράτησης φανερώνοντας παράλληλα την αδυναμία του σωφρονιστικού συστήματος όσον αφορά το σωφρονισμό του ατόμου. Συνάγεται λοιπόν το συμπέρασμα πως αυτές οι καταστάσεις δημιουργούν νέα προβλήματα δίχως να επιλύονται τα ήδη υπάρχοντα αποδεικνύοντας συγχρόνως τη σκληρή πραγματικότητα ενός φαινομενικά ομαλού και ήρεμου περιβάλλοντος.