Χώροι- μουσεία και αρχαιολογικά πάρκα στην Ελλάδα

Abstract

Στόχος της εργασίας αυτής, είναι η προβολή της μέγιστης σημασίας των αρχαιολογικών πάρκων στην ιστορία του ελλαδικού χώρου και η ανάγκη τους για ενσωμάτωση στη ζωή των Ελλήνων. Οι αρχαιολογικοί χώροι, ως έννοια και μόνον, ενέχουν τη χωρική υπόσταση, προσθέτοντας στα ήδη σοβαρά ζητήματα διαχείρισής τους και αυτή την παράμετρο. Μάλιστα, η αποτύπωση και οπτική απόδοση της παραμέτρου αυτής, όσο και αν φαίνεται απλή υπόθεση, προϋποθέτει τη συνδρομή ποικίλων ειδικοτήτων, καθώς και την εξασφάλιση και δημιουργική σύνθεση πολλαπλών και διαφορετικής φύσης πληροφοριών. Οι αρχαιολογικοί χώροι κατά την αρχαιότητα, που ήταν «ενεργοί», αλλά και σε πιο πρόσφατες εποχές, αποτελούσαν δημόσιους χώρους με συγκεκριμένες λειτουργίες που ενίσχυαν και όριζαν το δημόσιο χαρακτήρα τους (αγορά, ιερά, δρόμοι, τείχη, τόποι συγκέντρωσης και άσκησης πολιτικής). Σήμερα αποτελούν μνημεία - θεσμοθετημένους δημόσιους χώρους - που όμως συνήθως λόγω της ανάγκης «προστασίας» τους είναι αποκομμένοι από τον αστικό ιστό τόσο χωρικά όσο και νοητικά, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν ικανοποιητικά ούτε ως μνημεία – φορείς μνήμης-, ούτε ως δημόσιοι χώροι (Κάτου, 2006). Για την πραγματοποίηση της παρούσας εργασίας χρησιμοποιήθηκε η βιβλιογραφική έρευνα, η έρευνα στο διαδίκτυο και η επιτόπια παρατήρηση αρχαιολογικών χώρων και πάρκων της χώρας μας.