Τραυματισμοί συσχετιζόμενοι με την επαγγελματική εργασία και το εργασιακό άγχος σε Έλληνες φυσικοθεραπευτές

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η εμφάνιση μυοσκελετικών τραυματισμών στους επαγγελματίες υγείας είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι που δύσκολα μπορεί να αποφύγει ένας εργαζόμενος του χώ-ρου αυτού. Ιδιαίτερα οι φυσικοθεραπευτές που καλούνται να πραγματοποιούν μεταφορές ασθενών, αλλαγή θέσεων, εγέρσεις και πολλά βάρη, πολλές φορές μέσα στην ημέρα, έ-χουν καταφέρει να φέρουν τα ποσοστά μυοσκελετικών τραυματισμών στο επάγγελμα αυτό σε ένα υψηλό επίπεδο σε σχέση με άλλα επαγγέλματα υγείας. Ωστόσο, η ψυχολογική πίε-ση και το άγχος που επικρατεί σε χώρους υγείας είναι παράγοντες που επιβαρύνουν την δουλειά του φυσικοθεραπευτή, αφού δρουν αθροιστικά στην υγεία του, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η ποιότητα ζωής του. ΣΚΟΠΟΣ: Η έρευνα αυτή έχει στόχο να μελετήσει την εμφάνιση μυοσκελετικών τραυματισμών συσχετιζόμενων με το επάγγελμα της φυσικοθεραπείας, να αξιολογήσει τα επίπεδα εργασιακού άγχους που βιώνουν οι Έλληνες φυσικοθεραπευτές καθώς και να αναλύσει από τα δεδομένα που θα προκύψουν και συσχετισμούς που πιθανόν να βρεθούν μεταξύ των παραμέτρων. ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν επαγγελματίες Έλληνες φυσικοθε-ραπευτές που βρίσκονταν εν ενεργεία του επαγγέλματος, και άνηκαν είτε στο δημόσιο φο-ρέα είτε στον ιδιωτικό. Ως ερευνητικά μέσα, χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια μεταφρα-σμένα και σταθμισμένα στην ελληνική γλώσσα. Στα πλαίσια της έρευνας, τα άτομα αυτά καλέστηκαν να απαντήσουν σε 3 διαφορετικά ερωτηματολόγια, όπου και ερωτήθηκαν για μυοσκελετικούς τραυματισμούς, εργασιακές και μη εργασιακές συνήθειες, αλλά και για την αυτοεκτίμησή τους και τον τρόπο διαχείρισης διαφόρων καταστάσεων. Οι ερωτηθέντες συμμετείχαν εθελοντικά, αφού πρώτα ενημερώθηκαν για την διαδικασία. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έπειτα από στατιστική ανάλυση, βρέθηκε πως το επάγγελμα του φυσικοθεραπευτή αντιμετωπίζει αρκετούς τραυματισμούς στις περισσότερες ανατομι-κές περιοχές του σώματος, με την περιοχή της οσφύς να αγγίζει την κορυφή με ποσοστό 67,7%, την περιοχή του αυχένα να ακολουθεί με ποσοστό 63,1%, και την περιοχή των ω-μοπλατιαίων περιοχών να παίρνει την τρίτη θέση με ποσοστό 53,8%. Ωστόσο, διαφορά στην συχνότητα εμφάνισης και τις ανατομικές περιοχές που εμφάνιζαν ενοχλήματα βρέθη-κε ανάμεσα στα δύο φύλα, με τις γυναίκες να ξεπερνούν στις περισσότερες περιπτώσεις τα ποσοστά των αντρών. Επίσης, αρκετοί παράμετροι βρέθηκαν να συσχετίζονται μεταξύ τους, φαινόμενο που τις περισσότερες φορές αναλογίστηκε στο γεγονός πως ένας τραυμα-τισμός δεν δρα μεμονωμένα και επηρεάζει συνήθως πάνω από μια ανατομική περιοχή. Τέ-λος, ένας από τους στόχους αυτής της εργασίας ήταν να ερευνήσει αν υπάρχει κάποιου είδους συσχέτιση ανάμεσα σε μυοσκελετικούς τραυματισμούς και στον παράγοντα του άγ-χους. Τέτοιες συσχετίσεις βρέθηκαν δυο, αφορούσαν το χαρακτηριολογικό άγχος και ήταν οι εξής: η αδυναμία εκτέλεσης μιας δραστηριότητας εξαιτίας των ενοχλημάτων στην περιο-χή των καρπών τους τελευταίους 12 μήνες με το χαρακτηριολογικό άγχος (r=0,264/ p=0,033) και τα ενοχλήματα στην περιοχή του άνω μέρους της ράχης/ θωρακική περιοχή τις τελευταίες 7 ημέρες με το χαρακτηριολογικό άγχος (r=0,259/ p=0,037), γεγονός που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως η υιοθέτηση λάθος προτύπου για την εκτέλεση μιας ενέργειας αφού πρωταρχικός στόχος για τα αγχώδη άτομα είναι να έρθει εις πέρας η δουλειά που τους έχει ανατεθεί μη δίνοντας σημασία στην σωστή δική τους εργονομία .