Ο ρόλος του φυσικοθεραπευτή στην δύσπνοια σε καρδιοαναπνευστικούς ασθενείς

Abstract

Η δύσπνοια είναι ένα από τα κυριότερα συμπτώματα των αναπνευστικών παθήσεων και απασχολεί ιδιαίτερα τους φυσικοθεραπευτές που ασχολούνται με αυτήν την ομάδα ασθενών λόγο της ποικιλομορφίας που παρουσιάζει ως σύμπτωμα. Η δύσπνοια ορίζεται ως το δυσάρεστο αίσθημα δυσκολίας στην αναπνοή και είναι υποκειμενικό σύμπτωμα πράγμα που την κάνει αρκετά δύσκολη στην αξιολόγηση της που είναι πιο σημαντική και από την ίδια της την θεραπεία. Η αξιολόγηση ξεκινάει με το ιστορικό και συνεχίζεται με την φυσική εξέταση από τον φυσικοθεραπευτή. Η κύρια πηγή πληροφοριών είναι οι αναφορές των ασθενών και για αυτό το λόγο δημιουργήθηκαν κλίμακες και ερωτηματολόγια που μας δίνουν μία πιο διαυγή εικόνα για την έκταση και την σοβαρότητα της δύσπνοιας τους. Η μέτρηση των πνευμονικών όγκων, των πνευμονικών χωρητικοτήτων και η μέτρηση των αερίων του αίματος μας δίνουν τις απαραίτητες κλινικές παραμέτρους έτσι ώστε να υπάρχει μία κοινή παγκόσμια κατηγοριοποίηση για αυτό που ο ασθενής ορίζει ως δύσπνοια. Τέλος, οι διάφορες δοκιμασίες μας δίνουν την δυνατότητα να αξιολογήσουμε την δύσπνοια σε πραγματικό χρόνο που σε συνδυασμό με τα παραπάνω δίνουν στους φυσικοθεραπευτές μία πληρέστερη, σφαιρικότερη και ουσιαστικότερη εικόνα της δύσπνοιας των ασθενών τους.