Επιτομή:
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να παρουσιάσει έρευνες διαφόρων επιστημόνων για το πόσο σημαντική είναι η ισορροπία για τους ασθενείς με νευρολογικές παθήσεις. Συγκεκριμένα έγινε ανασκόπηση στις διαταραχές της ισορροπίας σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας και Πάρκινσον και κατά πόσο συχνές είναι οι πτώσεις σε αυτούς τους ασθενείς. Ποιοι φυσιοθεραπευτικοί μέθοδοι υπάρχουνε για αύξηση ισορροπίας και μείωση πτώσεων. Αρχικά αναφέρεται σε ανατομικά στοιχεία που είναι υπεύθυνα για την ισορροπία και πώς αυτά λειτουργούν. Κάνοντας επίσης και μια μικρή αναφορά στην φυσιολογική και μη βάδιση καθώς και στις αιτίες πτώσεων. Ειδικότερα μελετώντας μια πληθώρα ερευνών γίνονται γνωστά τα χαρακτηριστικά των νευρολογικών ασθενών με ΣΚΠ και Πάρκινσον, οι οποίοι εμφανίζουνε κάποια κοινά στην κλινική τους εικόνα, όπως η μειωμένη ισορροπία και οι συχνές πτώσεις. Από τις έρευνες αυτές αναζητούνται καινούριοι φυσιοθεραπευτικοί μέθοδοι για αύξηση ισορροπίας και μείωση πτώσεων. Στην εργασία συμπεριλαμβάνονται τα οφέλη της άσκησης αλλά και κλίμακες αξιολόγησης στάσης και ισορροπίας και τέλος κάποιοι φυσιοθεραπευτικοί μέθοδοι για αύξηση ισορροπίας και μείωση πτώσεων. Στην σκλήρυνση κατά πλάκας αναφέρονται διάφοροι μέθοδοι όπως η υδροθεραπεία, η εφαρμογή δόνησης σε ολόκληρο το σώμα, η εφαρμογή ζώνης στην μέση του ασθενή και η ιπποθεραπεία. Στην ΣΚΠ όμως λόγω των εξάρσεων και των υφέσεων της, είναι δύσκολο να δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο ασκήσεων, καθώς κάθε ασθενής διαφέρει μεταξύ των άλλων αλλά και αλλάζει μέρα με την μέρα.
Από την άλλη οι Παρκινσονικοί ασθενείς έχουν ένα πιο σταθερό πρότυπο αποκατάστασης, με εφαρμογή δονήσεων σε όλο το σώμα όπως και στην ΣΚΠ , με οπτικά, ακουστικά και σωματοαισθητικά ερεθίσματα. Ακόμη έχει γίνει πολύ φημισμένη μία καινούργια μέθοδος όπου οι ασθενείς εφαρμόζουν 6 αθλητικές δραστηριότητες για την ενίσχυση ορθοστατικών συστημάτων.
