Επιτομή:
Σκοπός της εργασίας είναι να εξετάσει της δυνατότητες ανάπτυξης του
κλάδου των εκτατικών ημι-εντατικών υδατοκαλλιεργειών στις χώρες της νότιας
Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την
Ελλάδα. Η μελέτη αυτής της δραστηριότητας και μάλιστα στις συγκεκριμένες χώρες
δε γίνεται τυχαία.
Η ευρωπαϊκή Ένωση είναι καθαρός εισαγωγέας αλιευμάτων με συνέπεια να
υπάρχει ανάγκη αύξησης της παραγωγής. Συγκεκριμένα το εμπορικό ισοζύγιό της
ήταν -6,8 εκ τόνους και -14,8 δις ευρώ το 2010, με επάρκεια 45%(EUMOFA,2014)
Με δεδομένο πως η περαιτέρω αύξηση της αλιευτικής παραγωγής είναι
ανέφικτη ή θα προκαλούσε κατάρρευση των αποθεμάτων πρέπει ν’ αναζητηθεί άλλη
πηγή. Οι υδατοκαλλιέργειες εντατικής μορφής έχουν αυξηθεί αλματωδώς τα
τελευταία χρόνια και υπάρχει πλέον σκεπτικισμός για την παραπέρα ανάπτυξή τους.
Η τάση παγκόσμια αλλά ακόμα περισσότερο στην Ε.Ε. είναι σε κάθε δραστηριότητα
να μπαίνει το κριτήριο της αειφορίας. Επιπλέον πρέπει να συνυπολογιστεί πως
υπάρχει διαρκής αναζήτηση νέων πεδίων οικονομικής δραστηριότητας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα σχεδιάστηκε το πρόγραμμα SEACASE (
Sustainable Extensive and semi-intensive Coastal Aquaculture in Southern Europe)
προκειμένου να συμβάλλει στην αξιοποίηση ενός συνόλου παραδοσιακών μεθόδων
υδατοκαλλιέργειας που με διάφορες παραλλαγές, εφαρμόζονται εδώ και αιώνες σ’
αυτές τις χώρες αλλά είναι τώρα σε φθίνουσα πορεία.
Η παρούσα μελέτη θα εξετάσει τη σημερινή τους κατάσταση, τα περιθώρια
για την παραπέρα ανάπτυξή τους καθώς και ποια μπορεί να είναι τα προσδοκώμενα
οφέλη από αυτές.
